Fai moito, pero moito tempo, a días dun Nadal ao despacho do editor dun
gran diario chegou a carta dunha nena que se chamaba Virginia, nela
dicía:
"Querido Editor: son unha nena de oito anos. Algúns dos meus amiguitos din que Papá Noel non existe. Pero o meu papá di que, se sae no diario, é certo. Por favor, dígame a verdade, existe Papá Noel?"
"Querido Editor: son unha nena de oito anos. Algúns dos meus amiguitos din que Papá Noel non existe. Pero o meu papá di que, se sae no diario, é certo. Por favor, dígame a verdade, existe Papá Noel?"
O editor respondeulle:
"Virginia, eu creo que os teus amiguitos están equivocados. Eles foron afectados pola incredulidade destes tempos. Non cren máis que no que ven os seus ollos. Pensan que aquilo que as súas pequenas mentes non poden comprender, non existe. Todas as mentes, Virginia, sexan de adultos ou de nenos, son pequenas. No noso vasto universo o home é un simple insecto, unha formiga, cuxa intelixencia non resiste a comparación co mundo ilimitado que a rodea (…).
Si, Virginia, Papá Noel existe. A súa existencia é tan real como o amor, a xenerosidade e a devoción e ti sabes que estas abundan e dan gozo e beleza á túa vida.
¡Que sombrío sería o mundo sen Papá Noel! Non existiría a fe inxenua, non habería romance nin poesía para facernos tolerables a existencia.
Non teriamos máis gozo que o dos sentidos…
A eterna luz con que a infancia ilumina ao mundo extinguiríase.
¡Como non crer en Papá Noel! Aínda que non o vexamos, isto que proba? Ninguén ve a Papá Noel.
Pero é que hai cousas moi reais no mundo que nin os nenos nin os adultos ven. Viches algunha vez ás fadas danzando no céspede?
Por suposto que non, pero iso non proba que non estean alí. Ninguén pode concibir ou sequera imaxinar todas as marabillas invisibles que existen no mundo.
Ti podes romper o axóuxere dun bebé e descubrir que é o que produce o son, pero o mundo que non vemos ten un veo que o cobre, un veo que nin o home máis forte pode descorrer. Só a fe, o amor, a fantasía, o romance e a poesía poden descorrer esa cortina e permitirnos ver o cadro de beleza sobrenatural e gloria que está máis aló dos nosos sentidos. É todo iso real? Ah, Virginia, non hai neste mundo nada máis real e permanente que esa transcendencia.
¡Que non existe Papá Noel! Grazas a deus, el vive e vivirá por sempre. Mil anos logo de agora, Virginia, é máis, dez mil anos logo do noso tempo, el continuará alegrando co seu espírito o corazón dos nenos… "
Esta carta foi escrita por Francis P. Church quen fose o director asistente do diario "The New York Sun" e foi publicada o día 21 de decembro de 1897. A nena que escribiu a carta era Virginia Ou'Hanlon de 8 anos de idade. Desde a publicación pasaron máis dun século pero na actualidade aínda conserva a mesma tenrura e vixencia. Por iso… Nestas datas tan especiais quería compartila con vostedes… e non se deixen convencer por aqueles que din que Papá Noel non existe.
"Virginia, eu creo que os teus amiguitos están equivocados. Eles foron afectados pola incredulidade destes tempos. Non cren máis que no que ven os seus ollos. Pensan que aquilo que as súas pequenas mentes non poden comprender, non existe. Todas as mentes, Virginia, sexan de adultos ou de nenos, son pequenas. No noso vasto universo o home é un simple insecto, unha formiga, cuxa intelixencia non resiste a comparación co mundo ilimitado que a rodea (…).
Si, Virginia, Papá Noel existe. A súa existencia é tan real como o amor, a xenerosidade e a devoción e ti sabes que estas abundan e dan gozo e beleza á túa vida.
¡Que sombrío sería o mundo sen Papá Noel! Non existiría a fe inxenua, non habería romance nin poesía para facernos tolerables a existencia.
Non teriamos máis gozo que o dos sentidos…
A eterna luz con que a infancia ilumina ao mundo extinguiríase.
¡Como non crer en Papá Noel! Aínda que non o vexamos, isto que proba? Ninguén ve a Papá Noel.
Pero é que hai cousas moi reais no mundo que nin os nenos nin os adultos ven. Viches algunha vez ás fadas danzando no céspede?
Por suposto que non, pero iso non proba que non estean alí. Ninguén pode concibir ou sequera imaxinar todas as marabillas invisibles que existen no mundo.
Ti podes romper o axóuxere dun bebé e descubrir que é o que produce o son, pero o mundo que non vemos ten un veo que o cobre, un veo que nin o home máis forte pode descorrer. Só a fe, o amor, a fantasía, o romance e a poesía poden descorrer esa cortina e permitirnos ver o cadro de beleza sobrenatural e gloria que está máis aló dos nosos sentidos. É todo iso real? Ah, Virginia, non hai neste mundo nada máis real e permanente que esa transcendencia.
¡Que non existe Papá Noel! Grazas a deus, el vive e vivirá por sempre. Mil anos logo de agora, Virginia, é máis, dez mil anos logo do noso tempo, el continuará alegrando co seu espírito o corazón dos nenos… "
Esta carta foi escrita por Francis P. Church quen fose o director asistente do diario "The New York Sun" e foi publicada o día 21 de decembro de 1897. A nena que escribiu a carta era Virginia Ou'Hanlon de 8 anos de idade. Desde a publicación pasaron máis dun século pero na actualidade aínda conserva a mesma tenrura e vixencia. Por iso… Nestas datas tan especiais quería compartila con vostedes… e non se deixen convencer por aqueles que din que Papá Noel non existe.
Imaxe de Papa Noel
Publicado por Leticia o 17 de decembro de 2008 en Blogcurioso.com
Fonte: Blogcurioso.com
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Grazas polo teu comentario e por compartir a túa experiencia.
A túa participación axúdanos a mellorar.