Vaise acercando o día 24 de febreiro, unha nova xornada para celebrar e festexar outro ano máis á nosa poeta nacional, ROSALÍA DE CASTRO no 182 aniversario do seu nacemento.
BiblioPazos adhírese a esta homenaxe á autora a través desta nova no blog e da actividade "CONTANDO CON ROSALÍA" a cargo da actriz, ilustradora e contadora MARISA IRIMA que terá lugar mañá xoves día 21 de febreiro na sala de lectura da Biblioteca e na que participarán os alumnos de 2º e 3º de Primaria do CPI "Curros Enríquez" de Pazos e os usuarios da Asociación ASPAVI.
MARÍA ROSALÍA RITA DE CASTRO
naceu en Santiago de Compostela o 24 de febreiro de 1837. A súa vida é
unha historia realmente apaixonante, chea de interese historico,
cultural e intelectual.
O
seu relato é entender desde a perspectiva dunha rapariga filla de nai
solteira e fidalga as claves sociais do seu tempo; é asistir en primeira
fila como moza, en Santiago, e en Madrid, a un proceso de formación
rico e complexo; é seguirlle os pasos, en Vigo, na Coruña, en
Lestrobe... á súa densa creación literaria e mais ao proxecto que acabou
orixinando a Galicia dos nosos días.
Hoxe
as investigacións biográficas sobre a súa figura supuxeron claros
avances no debuxo dos seus principais perfís. Aínda así, continúa a ser
un reto estudala e explicala na súa totalidade e na súa complexidade.
Máis información sobre a vida e obra de Rosalía de Castro facendo click AQUÍ.
Vente, rapasa (I)
-Vente, rapasa,
vente, miniña,
vente a lavar
no pilón da fontiña.
Vente, Minguiño,
Minguiño, vente;
douche si non
polo demo do dente.
¡Que augua tan limpa!
¡Que rica frescura!
Venta a lavar,
que é un primor, criatura.
Válganos Dios,
que si auguiña n'houbera,
lama este corpo
mortal se volvera.
Vinde a lavarvos,
andá lixeiriños,
a cara pirmeiro,
dimpois os peíños.
¡Ai!, ¡que miniña!
¡Que nena presiosa!
Dempois de lavada
parese unha rosa.
I este miniño
que teño no colo,
dempois de lavado
parece un repolo.
¡Ai!, ¡que tan cuco!
¡Ai!, ¡que santiño!
Ven ós meus brazos,
dareiche un biquiño.
¡Olliños de groria!
¡Cariña de meiga!
¡Apértame ben,
corasón de manteiga!
Corre, corre
a que Antona te peite;
corre, darache
unha cunca de leite.
Corre, corre,
a teu pai, Mariquiña,
que come cebola
con pan e sardiña.
Rosalía de Castro "CANTARES GALLEGOS"
Fragmento do poema "Vente, rapasa"
Velaquí unhas imaxes coas portadas das súas obras e que temos en BiblioPazos a disposición dos lectores e usuarios. Podedes localizalas no catálogo ou preguntar ao persoal da biblioteca.
Manifesto da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega no Día de Rosalía de Castro 2019
Cantarte hei. Manifest(o)Acción no Día de Rosalía
*Manifesta que escribe, escribe, escribe. E a escritura é unha acción.
*Manifesto eu que escribir ela así no seu tempo é unha acción contra os grillóns da escravitude. Libre o seu pensamento
*Manifesta o poema
o espolio dunha perenne miseria,
as violacións a roupa de cote puñéronma en tiras,
a inxustiza social sin abrigo tembra,
os desafiuzamentos embargaránnos todo,
o abuso laboral que se amargo pan vos ganan / dádesllo envolto en veneno
os éxodos en errantes hordas.
Do XIX ao XXI
*Manifesto eu que un poema con palabras da lingua que eu falo –que non é aquela que bastardean nas mais ilustradisimas provincias– aínda hoxe é un Manifesto. A miña infeliz patria tan desventurada
*Aqués que tén fama de honrados na vila. Galicia. Ano 2017. 82 agresións sexuais
raposos de sangre maldita. Galicia. Ano 2017. 6436 denuncias por violencia de xénero
vendéume a xusticia. manda, manda, manda, fato, rabaño
Dun golpe!
– Manifesta acción o poema –
*Na xa vella baranda un corpo fala. Arrima o seu seo e no frío da reixa tatúa incisións. Traspasa as nosas carnes.
*Estas migallas de liberdade. Alertou. Tenteamos nós compracentes os rostros que nos cegan.
*Aquelas escuras e valerosas heroínas que viven e morren levando a cabo feitos marabillosos por sempre ignorados. – Manifesta que existen –
*De humanos seres a compauta linea polas fronteiras pechadas en columnas nómades, en fronte o arame.
Do XIX ao XXI
*Escrito en medio de todos-los desterros. – Manifesta que sabe que non a escoitan –
*Do meu dor sin igual i a miña afrenta traidora se mofaban. Prende o computador, algún dispositivo. Ladran.
*Manifesta que o poema é o lugar onde a voz afía a sombra.
*Indóciles nos camiños desertos eses versos.
*Cantos de independencia e liberdade. Manifesto.
*Acción que se inunda e anega. Cantarte hei
Ana Romaní
Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG)
#LibreOMeuPensamento_rdc_19
Fonte: Fundación Rosalía de Castro e Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG)
OS SABUXOS DIVÍRTENSE NO MUSEO PROHIBIDO
ISBN: 978-84-9914-899-1
