Día Mundial do Teatro 2014

 

O Día Mundial do Teatro creouse en 1961 por iniciativa do Instituto Internacional do Teatro (ITI). Celébrase anualmente o 27 de marzo polos Centros ITI e a comunidade teatral internacional.

Varios eventos teatrais nacionais e internacionais son organizados para conmemorar esta ocasión. Un dos máis importantes é a circulación da Mensaxe Internacional do Día Mundial do Teatro a través do cal, por convite do ITI, unha figura de talle mundial comparte as súas reflexións sobre o tema do Teatro e unha Cultura de Paz. A primeira Mensaxe Internacional do Día Mundial do Teatro foi escrita por Jean Cocteau (Francia) en 1962.

Primeiro foi en Helsinki, e logo en Viena, no 9º Congreso Mundial do ITI en xuño de 1961 que o Presidente Arvi Kivimaa propuxo en nome do Centro Finlandés do Instituto Internacional de Teatro que un Día Mundial do Teatro fora instituído. A proposta, avalada polos centros escandinavos, realizouse por aclamación.

Dende entón, cada ano o 27 de marzo (data da apertura de 1962 do "Teatro das Nacións" tempada en París), o Día Mundial do Teatro celébrase en moitas e variadas formas polos Centros Nacionais do ITI dos cales na actualidade hai case 100 en todo o mundo.

Cada ano, unha figura sobresaínte no teatro ou unha persoa excepcional en corazón e espírito doutro campo, é invitada a compartir as súas reflexións sobre o teatro e a harmonía internacional. O que se coñece como a Mensaxe Internacional tradúcese en máis de 20 idiomas, lidos por decenas de miles de espectadores antes das presentacións en teatros de todo o mundo e imprimido en centos de diarios. Colegas no ámbito audiovisual dan unha man fraternal, máis de cen estacións de raio e televisión que transmiten a Mensaxe aos oíntes en todos os cantos dos cinco continentes.»

Mensaxe de Brett Bailey, para o
Día Mundial do teatro 2014

Onde quer que houber sociedade humana, o Espírito irreprimible da Representación maniféstase.

Baixo as árbores de pequenas aldeas, e sobre os sofisticados escenarios das grandes metrópoles; nas entradas das escolas e en campos e en templos; en suburbios, en prazas públicas, en centros socio-culturais e nos subsolos das cidades, a xente reúnese en comuñón arredor dos efémeros mundos teatrais que creamos para expresar a nosa complexidade humana, a nosa diversidade, a nosa vulnerabilidade, en carne e óso, e alento, e voz.

Reunímonos para chorar e para recordar; para rir e contemplar; para aprender, afirmar e imaxinar. Para marabillarnos ante a maña técnica, e para encarnar deuses. Para deixarnos sen alento ante a nosa capacidade para a beleza, a compaixón e a monstruosidade. Imos para nos encher de enerxía e poder. Para celebrar a riqueza das nosas diferentes culturas, e para facer desaparecer as fronteiras que nos dividen.

Onde quer que houber sociedade humana, o Espírito irreprimible da Representación maniféstase. Nacido da comunidade, leva postas as máscaras e as vestimentas das nosas distintas tradicións. Utiliza as nosas linguas, ritmos e xestos, e abre un espazo entre nós.

E nosoutros, os artistas que traballamos con este antigo espírito, sentímonos impulsados a canalizalo a través dos nosos corazóns, das nosas ideas e dos nosos corpos para revelar as nosas realidades en toda a súa mundanidade e o seu refulxente misterio.

Pero, nesta época na que tantos millóns de persoas loitan por sobrevivir, sofren baixo réximes opresivos e o capitalismo depredador, foxen do conflito e das dificultades; na que a nosa vida privada é invadida por servizos secretos e as nosas palabras son censuradas por gobernos intrusivos; na que os bosques están sendo aniquilados, as especies exterminadas e os océanos envelenados: que nos sentimos obrigados a revelar?

Neste mundo de poder desigual, no que distintas ordes hexemónicas intentan convencernos de que unha nación, unha raza, un xénero, unha preferencia sexual, unha relixión, unha ideoloxía, un marco cultural é superior ao resto, pódese realmente defender a idea de que as artes deberían afastarse das axendas sociais?

Nosoutros, os artistas de escenarios e ágoras, conformámonos coas demandas asépticas do mercado, ou utilizamos o poder que temos: para abrir un espazo nos corazóns e as mentes da sociedade, para reunir xente ao noso redor, para inspirar, marabillar e informar, e crear un mundo de esperanza e colaboracións sinceras?

Tradución de Sandra Romaris e Xocas López para Eme2 

"O Teatro ten o poder de moverse, inspirar, transformar e educar de formas que ningunha outra forma de arte pode. O Teatro reflicte tanto a diversidade extraordinaria de culturas coma a nosa condición humana compartida, en toda a súa vulnerabilidade e forza.
(Irina Bokova, Directora Xeneral da UNESCO con motivo do 50º Aniversario do Día Mundial do Teatro.)" 

Fonte: Instituto Internacional do Teatro (ITI). 

Se queres máis información para traballar na aula ou na casa sobre o Día Mundial do Teatro clica no seguinte logo e accederás a recursos educativos do INTEF.

 
Desde BIBLIOPAZOS queremos trasladarlles a todas e todos os traballadores do sector teatral (autores/as, actores e actrices, escenógrafos/as, directores/as, tremoias, sastres/as, iluminadores/as...) o nosos desexo de que pasen un fermoso e especial día e que gocen de moitos exitos presentes e futuros.