A filla do ladrón de bicicletas - LITERATURA INFANTIL

A filla do ladrón de bicicletas

Teresa González Costa Ilustraciones de Jacobo Fernández Serrano
Col. Merlín, 212. Edicións Xerais. Vigo, 2010
Premio Merlín de Literatura Infantil 2010

O vello Elías dille a Serafina que ás veces a vida é como ir en bicicleta costa abaixo polo que hai que controlala ben e non deixarse levar polo medo... Entón ela logra poñerse de pé sobre Celerífera, a súa bici verde e laranxa. Porque quere ser equilibrista de bicicleta nun circo.

 Serafina é unha moza a quen o seu pai (o ladrón de bicicletas, que fixera desaparecer todas as do pobo na noite de san Juan) levara sendo moi pequena para casa da tía Perfecta e marchouse da vila. A tía é unha soprano que percorreu medio mundo actuando, polo que ten a casa chea de obxectos delicados de moitos países, aos que Serafina non lles pode nin tocar. Presumida e exquisita, como non lle parece digno dunha señorita andar en bicicleta e ademais Serafina mancha os vestidos ao cambiarlle a cadea, non permite que a garde na casa, por iso tena no taller do vello Elías, un fabricatrastos segundo ela.

O vello Elías pasou moitos anos polo mundo adiante dedicándose ás cousas máis diversas ata que regresou nunha vella avioneta. Ten o taller cheo de inventos e sabe arranxar todo, aínda que non consegue que volva funcionar o seu avioneta. O que mellor sabe facer é arranxar bicicletas.

O seu amigo Milo é dos poucos que coñece o seu soño de ser equilibrista sobre bicicleta e anímaa; el quere ser pintor de atardeceres no mar. Os seus pais teñen unha tenda de sombrillas e chapeus. Cando Serafina estalle comentando que non poderá acudir á hoguera de san Juan de Elías porque a súa tía quere que estude matemáticas pois só sacou un 9,75, aparecen os abusones de Martiño o Bravo e tiran, como sempre que non está o pai de Milo, as sombrillas. Entón ela desafía a Martiño a unha carreira. Aínda que a súa bici non ten marchas nin freos (para frear, ten que pedalear cara atrás) e el empúxaa intentando facela caer, vai diante Serafina e Martiño acaba no teito da vella fábrica de conservas. Para rescatalo, sobe por unha táboa finísima facendo equilibrios cunha escoba nas mans, entre a admiración de todos por tal proeza. Pero, claro, a tía escandalízase por botarlle unha carreira a un rapaz e chegar co vestido todo sucio.

Días despois, o director da revista "Xente Extraordinaria" acode á casa da Tía Perfecta para, ante a decepción desta -que lles mente dicindo que sempre animou á sobrina-, facer unha reportaxe sobre Serafina. Cando a tía ve a revista, na que ela só sae nunha foto e co seu perfil malo, indignada e envexosa, pensa en vingarse. Dille ás súas amigas que a sobrina róuballe galletas do tarro de Bohemia e tamén rouba bicicletas, polo que a vai a meter nun internado. Ademais, o pai de Bravo corre o rumor de que é meiga, pois subira ao tellado cunha escoba. Na taberna do Papagaio Pirata bótanlle á maga Serafina a culpa de cousas raras que están sucedendo: desaparecen bicicletas, os cormoranes teñen ataques de risa, un home que non sabía inglés púxose a cantar en inglés na ducha... Incluso un número especial de "Xente Extraordinaria" pregúntase si a rapaza é unha bruxa ladroa.

Cando está gardando a bici no taller, vaise a luz por culpa dunha tormenta electromagnética. Na escuridade, aparecen dous ladróns buscando a bici, pola que deben pagar moito diñeiro pois debe ser máxica, din. Eles enganaron a Elías dicíndolle que fose arranxar a luz do faro dos Cormoranes, que en realidade non estaba estropeada. Serafina consegue saír saltando por encima deles na bici. Vai despedirse de Milo, xa que, aproveitando que a tía está de viaxe en Egipto, irase polo mundo adiante con Celerífera. Milo regálalle un fermoso chapeu que fixera a súa nai Beliña para ela e o seu retrato da bici, que el pintara. Mentres, desaparécelle a bici, que deixara ao pé da porta. Comeza a buscala, sen éxito. Na tenda de Manolo e Mico, un matrimonio dedicado a vender bicicletas de ocasión, que lle contan das virtudes do seu comercio cantando dúas fermosas cancións propagandísticas do negocio inventadas por eles, ao ensinarlles a pintura de Milo, o home recoñece a Celerífera como a bici que levaban ás costas dous homes camiño do Acantilado do Mar Salvaxe. Chora Serafina a perda da súa bici de circo cando aparece Milo dicindo que está na súa tenda, a donde levouna o vello Elías. Leste aparece no seu globo aerostático sobrevoando o xardín da tía Perfecta (a quen lle gustaba Elías de moza, que ata lle parecía perfecto) e pon a soar a todo volume o disco da ópera "As vacacións de Medusa", que ela mandara destruír porque cantara pesimamente. Arrepiada, a tía confesa: que ela mandara roubar as tres bicis; que botara a bici de Serafina ao mar desde unha piragua logo de que lla levasen os dous ladróns ao acantilado, onde estaba nunha tenda de campaña e non en Egipto, como anunciara; que a sobrina non lle comía as galletas e que ata facía buracos na avioneta de Elías, que por iso nunca conseguía arranxala. Entón o vello Elías baixa o globo e dálle o disco, que ela rompe e, avergoñada, non sae de casa en todo un mes.E na noite de san Juan todos os habitantes da vila van danzar ao redor da hoguera de Elías e felicitan a Serafina. Ademais, como atopara no lugar en que a tía arroxara a Celerífera o pecio dun antigo navío cun tesouro dentro, é nomeado membro da Royal Geographic Society de Londres, e comparte coa súa amiga recompénsaa por atopar o tesouro.

No Circo da Lúa Chea hai un que chospe lume, unha domadora de estrelas fugaces... e un director de bo corazón, portugués e cun mostacho que lle fai a maquilladora. Á función asisten Emilio Blasco, gran pintor coñecido polos seus atardeceres de mares do mundo enteiro, coa súa filla Tita, e tamén un home que non saca o chapeu e tapa o rostro coas solapas do seu abrigo para que ninguén o recoñeza. Actúa Serafina co seu Celerífera nunha marabillosa Viaxe á Lúa na bici, sobre unha cordo e facendo piruetas imposibles, acompañada de Max, outro equilibrista en bicicleta, cun éxito incrible. Acabada a función, o home do abrigo deixa na taquilla para Serafina unha chea de vellas postales que lle escribiu pero nunca se atreveu a mandarlle, e márchase nunha bicicleta: é o pai de Serafina.

Agora que xa non é unha nena, Serafina aínda vai de cando en vez polo taller para que lle revise a bici o "doutor de bicicletas", o vello Elías, que vai limpar o seu avioneta e resulta ser o narrador desta tan fermosa como divertida historia. 

176 páx.

13,5 x 19 cm.

ISBN  978-84-9914-165-7

Fonte: BLIX

FAITE SOCIO DE BIBLIOPAZOS E LÉVAO PARA LER NA TÚA CASA