Os piratas da illa da Esperanza - LITERATURA INFANTIL

Os piratas da illa da Esperanza

X. H. Rivadulla Corcón
Ilustraciones de Adrián Solleiro
Col. Merlín, 181. Edicións Xerais. Vigo, 2008

Conta Mario Stevenson que soltaran amarras no porto de Corcubión, chegaron á illa da Esperanza e vararon o galeón Praia de Quenxe na praia, logo de abortar un motín do rufián de Silver. Querían que as moedas de ouro do tesouro servisen para pagar os gastos de elaboración dun medicamento que curase da cruel enfermidade a moitos nenos do mundo como o fillo do capitán John Pelo Crecho. Durmiron alí e cando amenceu viño gárdaa Civil: esposaron ao Vagabundo e a Xan levárono nunha ambulancia.

Isto pasou en Muxía fai 4 anos, cando o narrador tiña dez. Foron el e os seus amigos do Club de Lectores Pedra dos Corvos: tres adj>, o narrador e Xan, que é dous anos maior e noivo de Luisa. No club entrara tamén o Vagabundo, un home misterioso do que os adultos recelaban, que un día aparecera no autobús, vivía de vender figuras dunha pedra e conchas que el facía e, como non tiña diñeiro, o herrajero permitiu que se instalase no seu caseta abandonada. Ao principio pasaban os rapaces por alí con medo, ata que un día el sorprendeunos e pediulles que o deixasen ser do club. Comezaron lendo o seu libro A illa do tesouro. Logo, ocorréuselles escenificar teatralmente secuencias do texto.

Pero todo cambiou un día, cando o capitán, Xan, comezou a sentirse mal. Durante meses non saíu de casa. Tiña leucemia, polo que o levaron para o hospital e caeulle o pelo. Cando o Vagabundo faloulles da gravidade do mal do amigo, Martín propuxo ir rescatalo: sacárono do hospital no coche da súa nai, no porto desatracaron un barco, o Praia de Quenxe, e navegaron cara á illa, por ríaa de Corcubión. Así pasaran as horas vivindo na imaxinación a aventura da illa. Ata que apareceu na praia de Lariño gárdaa Civil, que levou a Xan ao hospital e prendeu o Vagabundo. Acusárono de roubo de coche, de barco, e rapto, polo que o poderían condenar a catro anos de cadea. Pero resultou que el era o único que tiña compatibilidad con Xan para facerlle o trasplante de medula ósea imprescindible para seguir vivo. Correndo grave risco polo seu delicado corazón, aceptou o Vagabundo. A operación foi todo un éxito. No seu caseto descubriron dous libros de poesía galega dos que era autor e o seu nome auténtico: Marcelino. Pero non volveron saber máis del, que desapareceu cando retiraron as denuncias.

Agora, catro anos despois, o herrajero facilitoulles a última carta de Marcelino, acabado de morrer en Portugal, na que se despide deles proclamando o seu dereito a vivir de xeito non convencional e a emoción da amizade compartida.

Por iso recuperou a aventura pasados catro anos: a modo de homenaxe ao tesouro da amizade. 

120 páx.

19 x 14 cm.

ISBN    978-84-9782-728-7 

Fonte: BLIX

FAITE SOCIO DE BIBLIOPAZOS E LÉVAO PARA LER NA TÚA CASA