H.P. Lovecraft
Traducción: Tomás González Ahola
Urco Editora
Colección: Urco Gótica - Biblioteca Lovecraft
Xénero: Poesía
Xa rematado o gran ciclo narrativo de Lovecraft, o "Ciclo de Cthulhu" agora dirixímonos ás terras etéreas e oníricas do "Ciclo do Soño". Pero antes facemos unha parada cun libro estrañó e atípico, mais que ben merece formar parte desta colección.
Fungos de Yuggoth é unha colectánea de sonetos escritos maioritariamente entre os últimos días de 1929 e os primeiros de 1930, un auténtico "Nadal impío" para o autor, polo que se destila destes versos.
Este poemario impío une dun xeito magnífico os dous ciclos, con referencias cruzadas ás grandes deidades e aos paraxes dunsanynianos, con claras alusións a lugares e temáticas que aparecen en "A sombra sobre Innsmouth, Nas montañas da loucura, O que mumura na escuridade" e outros textos centrais do "Ciclo de Cthulhu", mais tamén con paisaxes e temas que veremos axiña nos próximos volumes desta colección, dedicados ao "Ciclo do Soño".
En Leng, onde os picos rochosos se erguen agrestes e espidos
baixo estrelas frías vedadas á visión humana,
atravesa a escuridade un só feixe de luz
cuxos distantes raios fan murmurar rezos aos pastores.
Contan, aínda que ninguén estivo alí, que vén
dun faro sobre unha torre de pedra,
onde o último dos Anciáns vive en soidade,
falando co Caos co bater de tambores.
A Cousa, murmuran, leva unha máscara de seda
amarela, cuxos estraños pregues semellan ocultar
un rostro que non é deste mundo, aínda que ninguén pregunta
cales son eses trazos que sobresaen tras eles.
Moitos, na primeira infancia da humanidade,
dirixíronse a esa luz,
mais o que atoparon, ninguén o saberá nunca.
baixo estrelas frías vedadas á visión humana,
atravesa a escuridade un só feixe de luz
cuxos distantes raios fan murmurar rezos aos pastores.
Contan, aínda que ninguén estivo alí, que vén
dun faro sobre unha torre de pedra,
onde o último dos Anciáns vive en soidade,
falando co Caos co bater de tambores.
A Cousa, murmuran, leva unha máscara de seda
amarela, cuxos estraños pregues semellan ocultar
un rostro que non é deste mundo, aínda que ninguén pregunta
cales son eses trazos que sobresaen tras eles.
Moitos, na primeira infancia da humanidade,
dirixíronse a esa luz,
mais o que atoparon, ninguén o saberá nunca.
Poema XXVII – O Faro do Ancián
Nº de páxinas: 84
Formato: 21 x 13,5 cm
ISBN: 978-84-939554-6-5
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Grazas polo teu comentario e por compartir a túa experiencia.
A túa participación axúdanos a mellorar.